Św. Waldetruda, wdowa i założycielka klasztoru.
Waldetruda (= umiłowana), była córką hrabiego Walberta i św. Bertili i przez nich zaślubioną z Madelganem, hrabią w Hennegau (Belgia). Synowie jej, Landrikus i Deutehnus, jakoteż córki, Adeltruda i Madelberta, są również Świętymi. Waldetruda była wzorową małżonką i matką; lecz pragnęła życia samotnego. Przedstawiła to mężowi, i ten przyzwolił na to. Sam założył klasztor dla Benedyktynów, wstąpił do niego, otrzymał imię Wincenty i umarł jako Święty 14. lipca 674. Pobożna żona pozostała jeszcze 2 lata w świecie, aż wszystko uporządkowała i wiele dobrego wyświadczyła ubogim i więźniom. Tymczasem opadły ją lęki, że to wyrzeczenie się świata nie będzie Bogu miłem, że będzie krzywdą dla ludzi i t. d.; lecz Anioł okazał się jej i dodał jej pociechy i męstwa: by nie lękała się oszczerców, gdyż zarzewie, przez nich wzniecone, szybko zgaśnie. Tak więc w r. 656, w klasztorze Benedyktynek, przez się w Mons założonym, przyjęła welon zakonny. Bóg dał jej dar cudów, osobliwie uzdrawiała chore dzieci, a jałmużny dla ubogich rozmnażały się w jej rękach. Umarła jako wdowa, zakonnica i założycielka klasztoru 9. kwietnia 696.
N a u k a: Św. Gaugerich, Biskup z Cambrai, okazał się św. Waldetrudzie, podał jej kielich i zachęcił ją, by mężnie postępowała w doskonałości. Zwierzyła się z tem kilku osobom. Lecz te rozpowiedziały wszędzie o tem rzekomem objawieniu, i nazwały ją szalbierką, obłudną, oszustką, która tylko udaje świętą, by tem pokryć swoją złość. — Duszo chrześcijańska, jeżeli ci Bóg daje jaką łaskę nadzwyczajną, nie mów o tem nikomu. Osobliwie nikomu nie trzeba mówić niczego ze spowiedzi; gdyż to dotyczy tylko Boga, spowiednika i penitenta — zresztą nikogo.
M o d l i t w a: Obchodząc pamiątkę św. Waldetrudy, miłosierdzia Twego wzywamy, Panie, byś za jej usilną przyczyną od wszelkich przewinień nas oswobodził i — grzechów. Amen.