Św. Rudolf, młodzian, Męczennik.
Rudolf (doradca, pomocnik), urodził się w Bernie szwajcarskiem. Dnia 17. kwietnia wykradli go Żydzi tajemnie rodzicom jego i wydali pewnemu bogatemu Żydowi, który zamknął go w piwnicy i tam, jako chrześcijańskie dziecię, zamęczyć kazał z wyrafinowanem okrucieństwem. Wpadnięto na trop zbrodni i postanowiono pomścić krew niewinną. Po długiem śledztwie odszukano zwłoki dziecka w piwnicy. Uczestników zbrodni uwięziono, głównych sprawców łamano kołem, a współwinnych wypędzono z miasta. Uznało duchowieństwo, że niewinny chłopczyna poniósł śmierć męczeńską, więc należy mu się pogrzeb zaszczytny. Wśród wielkiego natłoku wiernych złożono święte zwłoki przed ołtarzem krzyża w kościele parafialnym. Przy tej okazyi zaszło wiele cudownych uzdrowień za przyczyną świętego młodzianka. W r. 1430 zastąpiono stary kościół parafialny nowym, pięknym kościołem św. Wincentego. Przy przebudowie wydobyto zwłoki św. Rudolfa, złożono je w trumnie ołowianej i wystawiono na ołtarzu Krzyża ku czci publicznej. W r. 1528 odpadło Berno od Kościoła rzymskiego. Relikwie św. Rudolfa zdjęto z ołtarza i pogrzebano w ziemi. Na obchodzenie pamiątki św. Rudolfa przeznaczył Kościół dzień 17. kwietnia.
N a u k a: Bóg dopuścił, by i dzieci były męczone za wiarę świętą. W męczeństwie umacniał je łaską swą, by tem wspanialszą nagrodę przygotować im w Niebie. Stałość tych młodocianych męczenników wśród największych katuszy jest dla wszystkich dzieci zbawiennem upomnieniem, by zawsze ufność pokładały w Bogu, by wiernie trwały przy wierze świętej i żadną groźbą ani namową nie dały się odwieść od wyznawania imienia Chrystusa.
M o d l i t w a: Boże, któryś słabe chłopię, św. Rudolfa, umocnił łaską swą i przyozdobił palmą męczeństwa, pokrzep i nas łaską swą świętą, abyśmy we wszelkich okolicznościach życia wytrwali w wierności dla Ciebie, a tak chwały Twej w Niebie stali się uczestnikami. Amen.