Św. Michal de Sanctis, Mnich.
Michał urodził się w Hiszpanii w r. 1591, jako syn bogobojnych rodziców. Od dziecka czuł w sobie nieprzeparty pociąg do doskonałego życia odosobnionego. Umartwiał się już wtedy, sypiając na gałęziach ciernistych i kamień mając za wezgłowie. W dwunastym roku życia przyoblekł sukienkę zakonną Trynitarzy, a w cztery lata potem przeszedł do surowszego zakonu Trynitarzy bosych. Przyświecał tam Braciom przykładem świątobliwości i umartwienia, a gorliwemi kazaniami pokutnemi pozyskał dla Boga serca wielu grzeszników. Bracia zakonni w Salamance urządzili raz podczas nocy karnawałowej procesyę pokutną po mieście. Przyszli tak do domu pewnego, gdzie odbywała się wyuzdna zabawa. Przeor wyszedł na podwyższenie, przed którem znajdował się krzyż i rozpoczął ogniste kazanie, występując w niem ostro przeciw występkom i wyuzdaniu. Naraz ujrzano, że św. Michał, który trzymał się krzyża, uniósł się cudownie w powietrze i tak pozostał w powietrzu przez ciąg całego kazania (patrz rycinę!). Podziałał ten cud bardzo na słuchaczów. Wielu z nich zaprzestało zaraz zabawy i nawrócili się. Obdarzony od Boga darem widzeń i czynienia cudów, dokonał Michał wielu cudownych uzdrowień, a nawet wskrzeszał umarłych. Dokonał żywota jako Przeor zakonu w Walladolid, dnia 10. kwietnia 1625. Papież, Pius IX., zaliczył go w poczet Świętych dnia 8. czerwca 1862.
N a u k a: Hasłem św. Michała de Sanctis było: „Pragnę zdobyć sobie miłość Boga." I my starajmy się podobnie zdobyć sobie miłość Boga i strzeżmy jej w sercach naszych. Służmy Bogu umartwieniem, modlitwą i uczynkami miłosierdzia, a Bóg nie poskąpi nam łaski swej i opieki.
M o d l i t w a: Boże miłosierny, któryś wyznawcę Twego, św. Michała, dał nam za wzór niewinności i przedziwnej miłości, spraw, prosimy, za jego przyczyną, abyśmy, uwolnieni od grzechów i rozpaleni ogniem Twej miłości, służyli Ci wiernie na ziemi, a po śmierci z Tobą w Niebie królowali. Amen.
SKARBIEC ŚWIĘTYCH PAŃSKICH. str. 200-201