Święta Eltruda, dziewica i ksieni.

23-go Czerwca.

Święta Eltruda, dziewica i ksieni.

„Jeżeli podług ciała żyć będziecie, pomrzecie;

ale jeżeli duchem dzieła ciała umartwiacie,

żyć będziecie." 

Do Rzym. 8, 13.

Święta Eltruda, urodzona w VII-ym wieku w Anglii, pochodziła z rodziny królewskiej i była przez swych pobożnych rodziców wychowaną w zupełnej bojaźni Bożej. Ponieważ odznaczała się pięknością tak ciała jak i duszy, pożądało wielu książąt jej ręki; wzbraniała się jednakowoż długo, niechcąc poświęcić stanu panieńskiego, który ponad wszystko ceniła. Nakoniec z posłuszeństwa dla rodziców została żoną pobożnego księcia Tonberchta. Małżeństwo to stało się jedną ciągłą modlitwą i przedmiotem pełnienia dobrych uczynków, a gdy małżonek jej po upływie trzech lat umarł, usunęła się św. Eltruda na wyspę Ely i prowadziła tam w odosobnieniu prawdziwie pobożne życie. Przykładem cnót swoich zasłynęła tak dalece, że król Egfryd zapragnął pojąć ją za żonę. Po długim oporze przystała w końcu na jego żądanie, lecz pod warunkiem, że i w stanie małżeńskim będzie mogła utrzymać swoją czystość panieńską. Pragnienie jej, należenia całkowicie do Chrystusa, wzrastało coraz bardziej, aż w końcu, za przyzwoleniem męża, wstąpiła do klasztoru w Coldingham. Po roku pobytu tamże, udała się powtórnie na wyspę Ely i tutaj wybudowała klasztor. Pomimo jej oporu, m usiała objąć przewodnictwo nad nowym zakonem. Teraz stała się prawdziwym i żywym przykładem cnót i doskonałości dla swoich sióstr podwładnych. Cierpienia i upokorzenia były dla niej przedmiotami słodyczy. Cierpliwość i poddanie się okazała przede wszystkiem w ostatniej bolesnej chorobie, która ją w roku 679-ym do lepszej ojczyzny przeniosła. Na jej życzenie, pochowano ją zupełnie ubogo, ale ponieważ przy grobie jej działy się liczne cuda, przeniesiono jej zwłoki po 16 latach w kamiennej trumnie do kościoła. Przy tej sposobności znaleziono święte jej ciało, które przez całe życie było wolne od zmysłowości, zupełnie zachowanem i bez najmniejszego znaku zepsucia.

Modlitwa

Zachowaj, o Panie, na prośby św. Eltrudy, ciało i duszę naszą przed wszelką nieczystością

i dopomóż nam osiągnąć we walce przeciwko zmysłowości wieniec zwycięstwa

niewinności. Przez Jezusa Chrystusa Pana naszego. Amen.

Rozmyślanie.

1) Jako roztropni i rozumni ludzie, stworzeni na obraz i podobieństwo Boże, musimy zawsze poddawać nasze zmysły i wszelkie popędy rozsądkowi. Musimy więc wszędzie i zawsze wybierać to, co rozsądkowi odpowiada, a nie to, co podoba się zmysłom. Kto się da opanować i porwać zmysłowej miłości, nienawiści i chęci używania i w ogóle ulegnie wszystkiem swem zmysłom i namiętnościom, ten wyrzeka się swego rozumu, a staje się podobny zwierzętom.

2) Jednakowoż nie wystarcza dla zbawienia, aby życie nasze jedynie rozsądkowi odpowiadało i stosowało się do praw jego; ono musi przede wszystkiem zastosować się do praw św. Ewangelii i przepisów Jezusa Chrystusa. Wola Chrystusow a powinna być naszem prawem, Jego jedynie powinniśmy słuchać i Duch Jego powinien nam w naszych uczynkach przyświecać.

3) Jednym z najpiękniejszych kwiatów owego nadnaturalnego życia podług Chrystusa i w Chrystusie jest cnota wstrzemięźliwości zmysłowej i dziewiczość. Św. Eltruda była przekonaną o nieskończonej

wartości tej cnoty i dlatego też wszelkiemi siłami starała się ją przez całe życie zachować. — Tak, dziewice są pierwszemi przed Bogiem ; one śpiewają u tronu Jego pieśń, której nikt inny śpiewać nie potrafi!


Ksiądz Ojciec Grozes T.J ,,Żywoty Świętych Pańskich" str. 450-451