41. Św. Jan I., Papież i Męczennik.
Żył około 526 roku. Był synem Konstantyna z Etrusków, kapłan parafii tytułu „Pammachii", wybrany na Papieża w 523 r. jednogłośnie. Zmuszony był udać się osobiście do miasta Konstantynopola, gdy tam powstał zatarg pomiędzy cesarzem Justynem i królem Teodorykiem głów nie z powodu prześladowania Aryanów w państwie wschodnio-rzymskiem. A tak, po raz pierwszy Papież z miasta Rzymu stanął we wschodniej stolicy, gdzie ze strony Cesarza i Patryarchy doznał nader świetnego przyjęcia; tam na Wielkanoc odprawił uroczyste nabożeństwo według obrządku łacińskiego, pizy którem wzniesiono mu tron wyższy, niż Patriarsze Epifaniuszowi, jako odznakę najwyższej papieskiej godności. Gdy wrócił do Włoch, po odzyskaniu praw zwrotu zagrabionych przez Aryanów kościołów, rozkazał Biskupom dawniejsze te katolickie kościoły poświęcić na nowo, jako znieważone przez heretyków. Będąc w Konstantynopolu. Papież św. Jan I., mimo że cesarz Justyn otrzymał koronę z rąk Patryarchy, koronował Cesarza na nowo uroczyście, który to zwyczaj potem zaprowadził cesarz Karol „Wielki” na stałe. Gdy wobec cesarza św. Jan I. ślepemu od urodzenia przywrócił wzrok, to wobec tego cudu Justyn upadł Papieżowi do nóg. Justyn był pierwszym cesarzem koronowanym przez Papieża. Następnie, ponieważ Papież św. Jan I. nie chciał, bo nie mógł spełnić niesłusznych żądań aryańskiego króla Teodoryka, ten ostatni uwięził Papieża w m. Rawennie. Św. Jan I. umarł głodem umorzony w cuchnącem więzieniu, za wiarę św. jako Męczennik, za Kościół Rzymsko-katolicki w 526 roku, a ciało jego później przewieziono do m. Rzymu do bazyliki św. Piotra; wkrótce potem król Teodoryk-aryanin został pożarty przez wulkan „Liparitanus”. Za pontyfikatu św. Jana I. w 523 roku umarła królowa Szkocyi św. Brygida. Papieży tego imienia było 23 ; Janów. Świętych Kościół liczy przeszło dwadzieścia.
Ks. Jan Domaszewicz, ,,Krótkie żywoty świętych" str. 72-73