68. Św. Soter, Papież i Męczennik.
Żył około 174 roku. Pochodził z m. Fundi w prowincyi „Campania”, znany ze swych wielkich cnót i wymowy, został wybranym na Papieża w 165 roku po śmierci św. Aniceta. Papież św. Soter dokładał wszelkich starań , aby nieść pomoc dla chrześcijan cierpiących za wiarę św. i utrzymywał swym kosztem całe dyecezye. Bronił czystości wiary św. od grasujących za jego czasów herezyi Montanistów i Katafrygów; a gdy wpadł w herezyę Montanistów uczony Tertulian, mający charakter gwałtowny i usposobienie ponure, to nie potrzebowano innej broni jak pism Papieża św. Sotera. Ten Papież wznowił dekreta karności kościelnej co do naczyń i korporałów we Mszy św., gdyż Msza św. była głównem ogniskiem nabożeństw a kościelnego od czasów Apostolskich; zabronił używać w kościele do posługi do kadzielnicy kobiet, wszystkim nie mającym grzechu śmiertelnego nakazał przystępować do Komunii św. w Wielki Czwartek. Za pontyfikatu św. Sotera trwało czwarte wielkie prześladowanie chrześcijan. W tym czasie, a mianowicie w 166 roku umęczony został św. Justyn apologeta i obrońca wiary św. naukowo i publicznie wobec cezara; w 170 r. umęczeni zostali bracia Gerwazy i Protazy, dzieci Rodziców Męczenników św., skazani przez hrabiego Astazego w Medyolanie. W roku 174 poniósł w końcu śmierć za wiarę św. sam Papież św. Soter za panowania cezara Marka-Aureliusza, lecz rodzaj jego męczeństwa niewiadomy. Pogrzebany na cm entarzu św. Kaliksta, potem przez Sergiusza II. przeniesiony do kościoła
św. Sylwestra i Marcina w Rzymie.