Św. Apolonia, Panna i Męczennica.
Za cesarza Decyusza (249) zarządzono w Aleksandryi w Egipcie, za poduszczeniem pewnego wróżbity pogańskiego, okrutne prześladowanie chrześcijan. Żyła wtenczas w Aleksandryi dziewica, podeszła już w leciech, ale dla swych cnót i miłosierdzia poważana bardzo, zarówno przez chrześcijan jak i przez pogan. Spędzała czas na postach, modlitwie i obsłudze chorych. Poganie pochwycili ją i zawlekli do świątyni, by złożyła ofiary bogom. Święta oświadczyła stanowczo, że żadna męczarnia nie skłoni ją wyprzeć się Chrystusa i Jego wiary świętej. Siepacze poczęli ją za to bić tak silnie pięściami po twarzy, że połamali jej szczęki i wybili wszystkie zęby. Wyprowadzono ją za miasto i rozniecono stos wielki. Pod groźbą spalenia w ogniu, wezwana powtórnie do wyrzeczenia się Chrystusa, rzekła Święta: „Jak mogę zaprzeć się Tego, któregom wybrała i umiłowała, jako Oblubieńca swego. Wolę tysiąckroć wycierpieć śmierć najokrutniejszą, niż opuścić mego Jezusa" Gdy ją jeszcze namawiano, kazała rozwiązać sobie ręce. Uczyniono to w mniemaniu, że rozmyśliła się, złożyć ofiarę bożkom. Lecz Święta, natchniona duchem Bożym, rzuciła się sama w stos płonący i tak dokonała chwalebnie męczeństwa. Sami prześladowcy zdumieli się nad taką mocą woli u słabej niewiasty. Wielu pogan nawróciło się natychmiast. — Święta Apolonia jest patronką bólu zębów.
Nauka: Obowiązkiem jest, strzedz własnego życia i nie rozrządzać niem własnowolnie. Ale oddać życie w męczeństwie za Boga, to śmierć najpiękniejsza i najwznioślejsza. Św. Apolonia, za szczególnem natchnieniem Boga, sama położyła kres swemu życiu. Pobudką była jej zapewne myśl, by dalsze męki nie zachwiały nią i nie skłoniły jej do odszczepieństwa.
Modlitwa: Św. Apolonio, któraś z miłości dla Boga prawdziwego zniosła okrutne zębów wybicie, uproś nam łaskę, abyśmy od bólu zębów i głowy uchronieni byli, a po tej pielgrzymce ziemskiej wiecznej radości w Niebie zażywali. Amen.