33. Błogosławiony Grzegorz X., Papież i Wyznawca.
Żył około 1216 roku. Teobald, z Wice-hrabiów viscontich z Piacenzy, życia anielskiego w młodości, towarzyszył do Francyi Legatow i-kardynałowi Jakóbowi Pecorario i był Archidynkonem w Leodyum; był Magistrem Teologii Paryskiej Akademii, kaznodzieją do Książąt w sprawie „wojny krzyżowej”. Był wybrany Papieżem w 1271 roku po dwuletniem przeszło „conclave” Kardynałów w m. Viterbo, i o tem zawiadomiony w czasie swej bytności w Ptolemaidzie przy staraniach uwolnienia Jerozolimy z pod jarzma Saracenów. Starał się pogodzić we Włoszech walczących na zabój Weilów i Gibelinów, o naprawę obyczajów, pojednanie Greków i dobro Kościoła, był wielkiej roztropności i męztwa i wiele innych cnót heroicznych. Wybrany jednomyślnie hrabia Rudolf z Habsburga na Cesarza i koronowany w Akwizgranie złożył przysięgę w Lausanne błog. Grzegorzow i X. i obiecał wyruszyć na „wojnę krzyżow ą” . Za tego Papieża odbył się X IV powszechny Sobór w 1274 roku w m. Lyonie we Francyi, na który zaproszeni byli monarchowie chrześcijańscy z Biskupami ich królestw; błog. Grzegorz X. pisał do cesarza greckiego Michała Paleotoga i jego następcy, do chana tatarskiego o nawróceniu się do wiary św., uzyskał rezygnacyę tronu niemieckiego od króla kastylijskiego Alfonsa, napominał okrutnego władcę Karola d’Anjou, bez skutku jednak. Sobór otworzył błog. Grzegorz osobiście: wobec króla Aragonii Jakóba I., Patryarchów i posłów Królów, 500 Biskupów, a kazanie przed „Credo” wygłosił kardynał św. Bonawentura; byli także: św. Tomasz z Akwinu, błog. Albert Wielki, kardynał-Dominikanin Piotr z Tarantasy (Inocenty V.). Było „Credo” śpiewane pa łacinie i po grecku z 3 razy powtórzonem „Filioque” przez Patryarchę Germana i 2. greckich Biskupów Kalabryi, odczytano listy cesarza i następcy tronu Grecyi oraz Biskupów „Wschodu”: poseł zaprzysiągł, iż cesarz Grecyi wyrzeka się rozdziału i wraca do uległości Papieżowi. Z posłów wielkiego chana tatarskiego w celu zawarcia przymierza przeciw Saracenom 3 przyjęło Chrzest; wyprawiono wspaniały pogrzeb św. Bonawenturze, wydano dekret aby „conclave” dla wyboru nowego Papieża rozpoczęło się 10-go dnia po śmierci Papieża i określono jako dogmat, że Duch św. pochodzi od Boga-Ojca i Boga-Syna nie jakby od 2 początków, lecz jako od jednego początku; nie w 2-ch spiracyach, lecz w jednej spiracyi. Ustanowił błog. Grzegorz X. urząd „Jałmużnika papieskiego, umywał nogi ubogim, umarł i pogrzebany w m. Arecie w kościele w „Etruryi 1276 roku, po śmierci zasłynął cudami.