Św. Antoni, Opat i pustelnik.
Antoni (drogocenny) urodził się w Koman, w górnym Egipcie (251) jako syn znamienitych a bogobojnych rodziców. Po ich śmierci rozdał cały swój wielki majątek między ubogich i udał się na pustynię. Z pomocą Boga przezwyciężył tyle ciężkich pokus i napaści złego ducha, iż imię jego stało się postrachem piekła. Przemieszkał tak, samotnie, w jaskini, 20 lat. Lecz z czasem coraz liczniej gromadzili się dokoła niego inni pustelnicy, a gdy liczba ich doszła do kilku tysięcy, obrali go sobie za patryarchę i opata. Antoni nadał im nową regułę i ciągłym przykładem zachęcał ich do świątobliwości i doskonałości. Pocieszał skutecznie prześladowanych chrześcijan Aleksandryi i wspólnie ze św. Atanazym zwalczał gorliwie bezbożnych Aryanów. Dożywszy 105 lat, zmarł przykładnie, a Aniołowie zanieśli duszę jego przed tron Boga. Malują św. Antoniego z krzyżem w formie litery T, na którym u góry zawieszony jest dzwonek. Krzyż ten nosił Antoni ze sobą, nawiedzając osady mnichów, a dzwonkiem oznajmiał z daleka swe przybycie. Szczeciak u dołu obrazu, oznacza zwycięstwo Antoniego nad zmysłowemi pokusami. Bóg dał św. Antoniemu moc czynienia cudów i przepowiadania rzeczy przyszłych. Mnóstwo chorych uleczył Antoni cudownie, a opętanych uwalniał od czartów. Choć ukryty na puszczy, znany był całemu światu ze swych nauk i świętego żywota. Nie mniejszej czci doznaje i teraz po śmierci.
Nauka św. Antoniego: „Pokusy przezwyciężać możemy łatwo, jeśli nie będziemy się spuszczać na własne siły, ale w Bogu położymy ufność całą. — Czystość żywota i prawdziwa wiara w Boga to najlepsza broń przeciw uwodzicielowi (czartowi); strachem na czarta jest także pogoda ducha i imię Jezus."
Modlitwa: Prosimy Cię, Panie, abyś za wstawiennictwem św. Antoniego, Patryarchy zakonów katolickich, udzielił nam łaski swej do zwyciężania pokus grzesznych i do umiłowania wiary naszej, jedynie zbawiającej. Amen.