§. 6. Mędrcy ze Wschodu oddają, pokłon Jezusowi
Chrystusowi.
Trzynastego dnia po narodzeniu Jezusa Chrystusa, trzej Mędrcy i Królowie ze W schodu przybywszy do Jerozolimy, pytali: „Gdzie jest, który się narodził król Żydowski? Albowiem widzieliśmy widzieliśmy gwiazdę jego na wschód słońca i przyjechaliśmy pokłonie się jemu." Posłyszawszy to król Herod zatrwożył się z nim cała Jerozolima. Zwołał natychmiast przedniejszych kapłanów nauczycieli Zakonu i pytał ich , gdzie się ma narodzić Chrystus. Ci odpowiedzieli, iż w Betleem Judzkiem, bo tak jest przepowiedziano przez Micheasza proroka. Tedy Herod wezwawszy potajemnie przybyłych mędrców, pilnie wywiadywał się od nich o czasie, kiedy się im okazała nadzwyczajna gwiazda; potem, posyłając ich do Betleem rzekł: „Idźcie, a wywiadujcie się pilno o dzieciątku, a gdy najdziecie, oznajmicie mi, abym i ja oddał mu pokłon.“
Mędrcy, pożegnawszy Heroda, ruszyli w drogę ku Betleem. Skoro opuścili Jerozolimę znowu cudowna gwiazda im zaświeciła, i postępując przed nimi stanęła nad miejscem, gdzie się narodził Jezus. Pełni radości wszedłszy do stajenki znaleźli dziecię z Maryą matką jego, i upadłszy na twarz oddali mu, cześć Boską i złożyli w ofierze dary: złoto, kadzidło i mirrę. Odebrawszy przestrogę we śnie, aby nie pokazywali się Herodowi, inną drogą wrócili do krainy swojej. Math. r. II.
Uwaga. Przepowiednia proroków Starego Zakonu, iż Messyaszowi oddadzą pokłon, i złożą dary i upominki królowie narodów, spełnia się i literalnie i w znaczeniu przenośnem. W osobie tych mędrców i Królów Wschodu, którzy oświeceni wewnątrz łaską Bożą, i za wskazówką nadzwyczajnej gwiazdy, przepowiedzianej przez Balarma proroka, przyszli do nowonarodzonego Messyasza, wszystkie narody pogańskie zaczęły przychodzie do Królestwa Jezusa Chrystusa, i wespół z wiernemi Izraelitami stanowić jeden lud chrześcijański jeden święty i powszechny Kościół.
Podług starożytnych podań Magowie ci, czyli Mędrcy Wschodu byli razem królami; było ich trzech, imionami: Kasper Melchior i Baltazar. Dla tego na pamiątkę złożonego hołdu najwyższej czci Zbawicielowi przez Mędrców Wschodu, corocznie dnia 6 Stycznia, obchodzimy Święto Trzech Królów. Takoż uroczystość ta zowie się Świętem Zjawienia czyli Objawienia się Pańskiego; albowiem w tym samym dniu, lubo nie w jednym roku, Jezus Chrystus objawił ludziom chwałę Bóstwa swego: 1) Mędrcom Wschodu przez cudowną gwiazdę i natchnienie swej łaski; 2) przez przyjęcie chrztu od ś. Jana, w czasie którego otworzyły się niebiosa i dał się słyszeć głos z nieba; 3) przez pierwszy publiczny cud w Kanie Galilejskiej. Kościół Zachodni w dzień śś. Trzech Królów szczególniej rozpamiętywa tajemnicę objawienia się Chrystusa Pana poganom, i wzywa nas do składania czci i wdzięczności Jezusowi Chrystusowi za powołanie nas do wiary. Święci Trzej Królowie, pierwsi nie należący do wybranego ludu hebrajskiego, uznali Messyjasza; dla tego zowią się pierwiastkami narodów czyli pogan, względnie do nas są jakby drzwiami, przez które weszliśmy do Kościoła Chrystusowego. Ztąd zapewne pochodzi zwyczaj pisania kredą na drzwiach domu krzyżów i pierwszych liter, łacińskich imion trzech śś. Królów.
Dary ofiarowane Zbawicielowi przez Magów, podług rozumienia OO. śś. miały tajemnicze znaczenie. Ofiarowali Jezusowi Chrystusowi złoto jako Królowi, założycielowi Kościoła ś . , królestwa na tym świecie, lecz nie z tego świata; kadzidło jako Bogu; Mirrę, używaną przy balsamowaniu ciał jako człowiekowi mającemu uledz śmierci. Takoż upominki te śś. Królów były niejako godłem ofiar wewnętrznych, które powinniśmy składać Jezusowi Chrystusowi: złoto miłości, kadzidło modlitwy i mirrę umartwienia.