55. Św. Marcelli I., Papież i Męczennik.
Żył około 309 roku. Rzymianin, był wyniesiony na Stolicę Apostolską w 304 roku, która była pewną drogą w owe czasy do męczeństwa, a pontyfikat jego trwał od Konstancyusza i Galeryusza, aż do cezara Maksencyusza. Za radą tego Papieża, bezdzietna najbogatsza Pani Rzymska św. Lucyna swoje majątki ofiarowała na liczne potrzeby całego Kościoła; druga imieniem Pryscylla na swój koszt założyła wielki cmentarz dla grzebania ciał pomordowanych za wiarę św. licznych Męczenników. Papież św. Marcelli I. pozostawił „encyklikę” do Biskupów prowincyi Antyocheńskiej, w której gruntownie dowodzi „prymatu” Biskupa Rzymskiego, czyli Papieża nad wszystkim i innymi Biskupami, i że bez upoważnienia Papieża żaden Sobór być prawomocnym nie może. Przywrócił karność kościelną co do przyjęcia na powrót chrześcijan winnych odstępstwa od wiary św. i mianowicie tak zwanych ,,libellatici”. Jakkolwiek w 309 r. umarł naturalną śmiercią, był jednak przedtem za wiarę św. biczowany i uwięziony za cezara Maksymiana. Na krótki czas, wyratowany przez duchowieństwo, od czyszczenia stajni z rozkazu cezara, poświęcił jeden z budynków św. Lucyny na kościół i sam w innym schronił się. Lecz cezar do jego pokoików mieszkalnych kazał wprowadzić zwierzęta: od nieznośnego odoru zwierząt dzikich na igrzyska przeznaczonych, i trudów w ich obsługiwaniu — umarł jako Męczennik. Ciało Papieża św. Marcellego I., wykupiono od pogan przez św. Lucynę, pochowano na cmentarzu Pryscylli przy drodze „Salaryjskiej” ; jeszcze z więzienia rządził Kościołem za pomocą listów; za jego pontyfikatu za wiarę św. umęczeni: św. Agnieszka, Dorota, Teodor, Lucya, Julita, Tymoteusz i Maura, Pantaleon, Januaryusz- biskup, Julian i Bazylissa, Anastazya; po śmierci Papieża św. Marcellego I. nastąpił św. Euzebiusz-Papież.