13-go Grudnia
Święta Łucya, dziewica i męczennica.
„Przezto się miłość Boga dla nas okazuje,
że Bóg zesłał jednorodzonego Syna Swego
na ziemię, ażebyśmy przez Niego żyli"
I. Jan 4, 9.
Święta Łucya, jedna z najsławniejszych Męczennic, których imiona codziennie w kanonie Mszy św. są odczytywane, urodziła się w Syrakuzie na Sycylii. Pochodząc ze szlacheckiej rodziny i będąc zamożną, otrzymała staranne wychowanie od swej pobożnej matki Eutychii, która córkę swoją już od wczesnej młodości w cnotach i pobożności kształciła. Podówczas wsławił Bóg wielkimi cudami grób św. Agaty, którą z powodu jej gorącej miłości ku Chrystusowi, czcią otaczała święta Łucya. Ponieważ Eutychia już od lat wielu cierpiała na nieuleczalną chorobę, starała się córka natchnąć ją za pośrednictwem świętej Agaty żywem zaufaniem i udała się z nią do Catanii, do grobu Świętej. Obie modliły się tu z ufnością w Boga o uzdrowienie i prosiły św. Agatę o jej wstawienie się. Modlitwy ich Bóg wysłuchał, a matka nagle po długoletniem cierpieniu wyzdrowiała. Z wdzięczności postanowiła Łucya pragnienie swe od dawna w duszy żywione zamienić w czyn i poświęcić się w stanie dziewiczym zupełnie Panu Bogu. Cudem uleczona matka nie mogła oprzeć się temu pobożnemu pragnieniu swej córki i pozostawiła jej zupełną wolność w tym względzie. Łucya sprzedała więc wszystkie swoje skarby i klejnoty, ażeby uzyskanymi stąd pieniędzmi przyjść z pomocą biednym wdowom i sierotom. Pewien pogański młodzieniec, który już przedtem ubiegał się bezskutecznie o jej rękę, dowiedziawszy się o tern, zapałał strasznym gniewem i oskarżył ją w zaciekłości przed namiestnikiem Sycylii o chrześcijaństwo i wzgardę bogów pogańskich. Łucya została uwięzioną i poprowadzoną przed sąd, gdzie usiłowano skłonić ją do złożenia ofiary bogom . Jednakowoż święta dziewica odpowiedziała stanowczo: „Nie uznaję żadnego innego Boga, oprócz wszechmocnego Stworzyciela nieba i ziemi, któremu ofiarowałam całe moje mienie. Teraz mi nie pozostaje nic innego, jak tylko siebie samą złożyć żywcem w ofierze." Kiedy zaś nieustraszona dziewica pozostała niezłomną pomimo wszelkich gróźb i odwołała się na Ducha świętego zamieszkującego jej serce, wydał bezbożny tyran rozkaz, aby ją oddano do domu rozpusty i znieważono. — „Nie myl się," odrzekła dziewica, „co się stanie wbrew mojej woli, podwoi mi tylko moją koronę!" Lecz Bóg nie dozwolił, ażeby znieważono niewinną oblubienicę Pańską, albowiem ani pachołkowie, ani konie, których wzięto do pomocy, nie były wstanie poruszyć Świętej z miejsca. Teraz kazał rozwścieklony namiestnik ułożyć wokoło niej stos i zapalić go. Lecz płomienie kłębiły się ponad nią tak, że Łucya stała nienaruszona, głośno opiewając moc i dobroć Bożą. Wtem przyskoczył jeden z katów i przeszył jej szyję sztyletem. Tak umarła w roku 304 sławna Męczennica.
Modlitwa.
O Boże, który raczysz zamieszkiwać czyste serca jako swe świątynie, użycz nam
na prośby św. Łucyi, ażebyśmy podług Twej woli pracowali bezustannie nad uświęceniem
duszy naszej życiem bogobojnem i czystem; za pośrednictwem Jezusa Chrystusa,
Pana naszego. Amen.
Rozmyślanie.
1) Święta Łucya odpowiedziała namiestnikowi, że każde pobożne i czyste serce ludzkie jest świątynią i przybytkiem Ducha św. Z tego widzimy, jak wysoką jest godność ludzka. Bo i czyż Bóg sam nie wywyższył człowieka ponad wszystkie stworzenia, stwarzając wszystko na usługę i użytek jego? Lecz niestety, jak mało pamiętamy o naszej wysokiej godności, stając się nie rzadko niewolnikami tych właśnie stworzeń, nad którem i panować powinniśmy!
2) Człowiek jest na to stworzony, ażeby Boga poznawał, czcił, miłował, Jemu służył, i stał się wskutek posiadania Jego szczęśliwym. Czyż nie świadczy to wzniosłe przeznaczenie człowieka o jego wysokiej godności? O człowieku, wznieś więc serce swe do Boga! Albowiem dla Niego jesteś stworzonym, a nie
dla świata!
3) Bóg okazał najwyraźniej, jaką cenę ma człowiek wobec Niego, oddając Jednorodzonego Syna Swego za nas na śmierć. Bóg nie szczędził Syna Swego Jednorodzonego, ażeby nas wyswobodzić z więzów grzechu i piekła, a uczynić nas wiecznie szczęśliwymi. Poznaj więc, człowiecze, własną swoją wartość z tego, co najmiłościwszy Bóg dla twego zbawienia uczynił i staraj się odwzajemnić Jemu za tę Jego miłość ku tobie!