OKTAWA NIEPOKALANEGO POCZĘCIA
NAJŚWIĘTSZEJ PANNY MARJI.
W Starym Testamencie, Bóg rozkazał Mojżeszowi: „Przez siedm dni ofiarujecie całopalenie Panu. Pierwszy dzień będzie nazwany przechwalebny i najświętszy: żadnej roboty służebniczej weń robić nie będziecie. Dzień też ósmy będzie przechwalebny i najświętszy; i ofiarujecie całopalenie Panu: jest bowiem zgromadzenia i zebrania: żadnej roboty służebniczej weń robić nie będziecie.” (Levit. XXIII, 35, 36).
Podobnież w Księgach królewskich czytamy, jak Salomon, zwoławszy Izraela na uroczystość poświęcenia Świątyni Pańskiej do Jerozolimy, dopiero ósmego dnia rozpuścił lud zgromadzony. Zatem, już w Starym Zakonie święcono główniejsze uroczystości religijne przez cały tydzień. Nowy Zakon nie znosi tego zwyczaju. Owszem, Pan Jezus uświęcając go Bożą powagą swoją, przekazuje Kościołowi. Czytamy w Ewangelji św. Jana (VII, 14.), jak raz, gdy już było w pół święta, t. zn. w połowie oktawy Kuczek, Pan nasz wszedł do kościoła i uczył. A w dalszych wierszach tego rozdziału, przy słowach Chrystusa: Jeśli kto pragnie, niech do mnie przyjdzie, a pije (VII, 37.) zaznacza św. Jan wyraźnie ósmy dzień, czyli oktawę, mówiąc: a w ostateczny dzień wielki święta stał Jezus...
Liturgja katolicka rozróżnia dwa rodzaje oktaw: 1. Oktawy solenne, obchodzone uroczyście przez cały tydzień; odkłada się nawet pierwszorzędne święta, gdyby wypadały w takim tygodniu, a tylko krótkie o nich wspomnienie czyni kapłan przy Mszy św.; Mszy żałobnej ze śpiewem i okadzaniem nie można w tym czasie odprawić, wyjąwszy przy zwłokach umarłego. 2. Oktawy mniej uroczyste, które usuwają się na drugi plan nawet przed świętem drugorzędnem, poprzestając na krótkiej kommemoracji we Mszy. Jeżeliby zaś wówczas wypadło jakie święto pierwszej klasy, to oktawa, taka przepada całkowicie.
Oktawa Niep. Poczęcia zalicza się do tych ostatnich. Ustępuje miejsca Nadzieli, a nawet świętom Damazego, Łucji, i innym uroczystościom miejscowym.
Jeszcze raz uchylmy czoła przed Tajemnicą Niepokalanego Poczęcia. Miłym będzie Panu Jezusowi ten akt głębokiej czci naszej. Bóg stworzył Marję jedynie dla Syna swego; dla Niego rozbłysła ta Gwiazda najjaśniesza, od wieków przejrzana. Czcząc Niepokalane Poczęcie, wysławiamy równocześnie i Tajemnicę Wcielenia Chrystusowego. Niepodobna bowiem oddzielić różdżki — Marji, od Bożego kwiatu — Jezusa.
Niepokalane Poczęcie odsłania duszom wymagania świętości Bożej, odnośnie do cnoty czystości.
O Boski Emanuelu! Przez miłość, jaką Matkę Twoją zachowałeś od wszelkiej zmazy, racz i nas, którzyśmy Jej dziećmi, zasłaniać przed wrogiem. Oto przychodzisz na ziemię, i wkrótce danem nam będzie zbliżyć się do kolebki Twojej. Oczyść, o Jezu, serca i zmysły nasze, abyśmy godniej mogli się przed Tobą stawić. Wiemy, że nikt nigdy nie dorówna w świętości Niepokalanej Matce Twojej. O miłosierdzie jednak wolno Cię błagać: przebacz nam grzechy, i racz powrócić łaskę Twoją, Panie! abyśmy odtąd, już nie duchem świata, i jego zasadami, lecz jedynie nakazem Twojej miłości się kierowali.
O, Marjo, Zwierciadło czystości, światlejsza nad Cherubinów i Serafinów Chóry! otwórz nam skarby litości Twojej, i macierzyńską dłonią obejmij znękaną ziemię. Wszak Ona Królestwem Twojem! Nie nad gruzami królujesz, o Marjo, Niewiasto obleczona w słońce, na głowie Twojej korona z gwiazd dwunastu, a księżyc pod Twemi stopami.. (Apok. XII, 1.)
Witaj nam Matko, przynosząca pociechę i ukojenie! Grzesznych wygnańców Ewy niebiańskim uśmiechem darzysz, zsyłając im promień nadziei. Więc choć słusznie trapieni jesteśmy chłostą sprawiedliwości Bożej, niezachwianie ufamy w Twoją wszechwładną przyczynę, bo ona jedna gniew Pański uśmierzyć jest zdolna. O Matko Boża, błagamy Cię, bądź z nami i teraz, w te dni oczekiwania narodzin Syna Twojego. Oczyszczaj serca nasze, aby Pan nasz, Jezus Chrystus, wychodzący z łona Twego w ową noc najchwalebniejszą, znalazł je bez skazy.
MODLITWA ADWENTOWA.
(z brewiarza Mozarabskiego na IV. Niedzielę Adwentu).
Nova et inaudita sunt, Nowe i niesłychane jest,
Domine, quae propheticus co światu ogłasza słowo Proroka:
sermo intonuit mundo: quod oznajmia bowiem, że
novo Virginis partu, salvatis z cudownego Macierzyństwa
exorietur creaturarum; Dziewicy wynijdzie zbawienie
cuius admirabile Incarnationis dla stworzeń; teraz więc,
mysterium, quia devota kiedy w weselu gotuje się
cordium susceptione, Kościół do przyjęcia z prawdziwą
Ecclesia suscipit laetabunda: pobożnością przedziwnej
quaesumus, ut in landem tajemnicy Wcielenia:
eius et nova illi cantica prosimy Cię, Panie, daj
deferat et accepta: ut mu łaskę święcenia Słowa
cuius laus ab extremis terrae Wcielonego nową pieśnią
concinitur, eius voluntas i miłą Tobie: aby na całym
in toto mundo a fidelibus świecie wierni wypełniali
impleatur. Amen. wolę Tego, którego chwałę
rozsławiają najdalsze kończyny
ziemi. Amen.