Św. Bernward, Biskup.
Bernward (Bernard = ochrońca), pochodził z dostojnej rodziny hrabiowskiej w Saksonii. Pobożne wychowanie odebrał od Biskupa Osdaga w Hildesheim. Pod kierownictwem św. Biskupa, Willigisa, ukończył studya teologiczne. Jako kapłan, został wychowawcą 7-letniego cesarza, Ottona III., i wspierał często radą swą jego matkę, cesarzowę Teofanię. W r. 992 mianowany został Biskupem w Hildesheim. Jako taki pracował gorliwie dla dobra swej dyecezyi, usuwał nadużycia, przywrócił pierwotną karność kościelną, opiekował się ubogimi, budował kościoły i klasztory. Przez dzień cały pracował niezmordowanie, a większą część nocy przepędzał na modlitwie i czytaniu ksiąg pobożnych. Dotknięty uporczywą chorobą, przez pięć lat znosił cierpliwie ciągłe dolegliwości. Wyzdrowiał wreszcie, ale czując zbliżający się koniec, zrzekł się swej godności, wstąpił do założonego przez siebie klasztoru Benedyktynów Św. Michała. Tam przeżył rok jeszcze w zupełnem odosobnieniu, oddany praktykom pobożnym. Dokonał świątobliwego żywota dnia 20. listopada 1020. Papież, Celestyn 111., zaliczył go w poczet Świętych i przeznaczył dzień dzisiejszy na obchodzenie jego uroczystości.
Nauka: Choć wiedzą głęboką jaśniejący i na wysokie dostojeństwa wyniesiony, pozostał św. Bernward zawsze pokornym, uważając tę cnotę za fundament doskonałości. Pamiętał o tem, że wszystko, co ma, zawdzięcza Bogu, a nie sobie. Powiada Tomasz a Kempis: „Im większa i głębsza twa wiedza, tem surowiej będziesz kiedyś sądzonym, jeśli stósownie do większej wiedzy nie będziesz przyświecał drugim większą świętością życia.“
Modlitwa: Chroń nas, o Panie, za przyczyną św. Biskupa, Bernwarda, od pyszałkowatości i próżności ducha, byśmy w pokorze serca mogli Ci służyć, a wiadomości nasze obracali na większą Twą chwałę i zbawienie bliźnich naszych. Amen.