Św. Chryzant i Daria żyli w małżeństwie jako brat i siostra, ślubując cnotę czystości. Św. Chryzant był senatorem za Numeriana-cesarza, a przytem filozofem nawróconym czytaniem Pisma św. i wykładam i uczonego kapłana Karpofora. Ojciec św. Chryzanta Polemiusz-senator za chrześcijaństwo wtrącił syna do więzienia i nasłał tam panny, aby go do występku skusiły i od św. wiary odprowadziły. A gdy Chryzant modlitwą i postem zwyciężył pokusy, to Polemiusz przysłał mu wymowną i śliczną kapłankę bogini Minerwy Darię. Gdy w rozmowie z nią o religii przekonał ją o prawdziwości wiary Chrystusa, Daria jako narzeczona, wyprowadziła go z więzienia; wzięli niebawem ślub, gdy tajemnie się ochrzciła, a ona z kolei nawróciła do św. wiary wiele panien w Rzymie, zachęcając je do cnoty czystości. Tedy sędzia Celeryn kazał oboje pojmać i zaprowadzić ich przed posąg bożka Herkulesa aby złożyli ofiarę, a gdy uczynić tego nie chcieli, wrzucono ich do lochu ciemnego. Skoro strażnik Klaudyusz zobaczył tam cudowną niebiańską światłość, przestał uważać ich za czarowników, przyjął św. wiarę razem ze swymi żołnierzami i żoną Hilaryą i wszyscy dali swe życie za wiarę w Chrystusa. Lew bronił długo Darię od rozpustnych młodzieńców, wreszcie oboje z Chryzantem , śpiewając hymny na cześć Boga, rozkazem cesarza Nmeryana byli za wiarę św. żywcem w jamie głębokiej zakopani w 280 roku.