26-go Sierpnia.
Ojciec św. Zefiryn, męczennik.
„Kto pożywa ciało Moje i pije krew Moją,
we Mnie mieszka, a Ja w nim."
Jan 6, 57.
Święty Zefiryn panował na Stolicy Piotra św. w czasie, kiedy Kościół św. niepokojonym był zaciekłem prześladowaniem cesarza Sewera, jakoteż różnemi sektami niedowiarków, którzy się również na niego za- Przyczyną tego wywyższenia były jego niezwykłe cnoty, jakoteż wielka gorliwość dla Kościoła Bożego, zaś zasiadłszy na tronie papieskim, spełnił św. Zefiryn nadzieje i oczekiwanie Wiernych. Podczas prześladowań okazał Ojciec św. nieustraszoną odwagę, a wobec kacerzy odznaczył się niepospolitą gorliwością apostolską. Jako dobry pasterz nie opuścił swoich owieczek, kiedy przyszedł wilk, lecz chronił i obronił je z narażeniem własnego życia. Sam nieustraszony, zachęcał wyznawców do znoszenia cierpień i jakkolwiek serce jego ojcowskie głęboko zasmuconem było widokiem tych męczarń, wszakże dusza jego radowała się nad tryumfem męczeństwa. Żył w Rzymie natenczas pewien mąż imieniem Natalis, który podczas prześladowań Sewera wyznawał otwarcie wiarę Chrystusową wśród najokropniejszych męczarń. Wypuszczony potem na wolność, dał się uwieść chciwości sławy i korzyści osobistej i stanął na czele pewnej sekty kacerskiej. Jednakowoż kiedy Boski Pasterz, który nie chciał, aby człowiek ów, dotąd tak waleczny bojownik i wyznawca Jego Imienia zginął poza obrębem Kościoła, rozbudził sumienie jego, poznał Natalis swój błąd, przywdział łez do nóg. Upokorzywszy się tak wobec wszystkich przytomnych, prosił pokornie Boga i Kościół o przebaczenie. Święty Zefiryn przekonawszy się o jego szczerem nawróceniu, przyjął go znowu do Kościoła i uwolnił go z powodu jego wielkiej gorliwości pokutniczej od ciężkich kar kościelnych. Święty papież dożył tej radości, że wskutek śmierci Sewera Kościół uzyskał spokój. Umarł św. Zefiryn w czasie pokoju w roku 218 po 17-letnich zbawiennych rządach Kościołem Bożym. Kościół św. czci go jako *Męczennika,* albowiem miano męczeństwa dawano wogóle tym, którzy podczas prześladowań cierpieć musieli za Imię Jezusa i wytrwałą wiarę w Chrystusa Pana, chociaż życie w spokoju zakończyli.
Modlitwa.
Prosimy Cię o Panie, udziel nam łaski, abyśmy ciesząc się ze zasług św. Zefiryna, także i przykład jego naśladować mogli. Przez Jezusa Chrystusa Pana naszego. Amen.
Prosimy Cię o Panie, udziel nam łaski, abyśmy ciesząc się ze zasług św. Zefiryna, także i przykład jego naśladować mogli. Przez Jezusa Chrystusa Pana naszego. Amen.
Rozmyślanie.
3) Nakoniec udoskonala on w nas * miłość * naszą ku Bogu i bliźnim; bo jakżebyśmy nie mieli kochać Jezusa, który z miłości cały nam się oddaje, i jakże nie mielibyśmy kochać wszystkich bliźnich naszych, którzy z nami przy jednym Stole pożywali i tą samą Wieczerzą niebiańską nakarmieni zostali!
1) Częstsze przyjmowanie Najśw. Sakramentu Ołtarza, będącego wzmocnieniem Męczenników, pomnaża najpierw *Wiarę * naszą; albowiem pociecha i niebiańska radość, napełniająca umysł nasz, gdy godnie ten Chleb niebiański przyjmujemy, jest jasnym dowodem , że Bóg wszelkiej pociechy w tym Najśw. Sakramencie się znajduje,
2) Częstsze przyjmowania Pokarmu świętego wzmacnia następnie * nadzieję * naszą, albowiem Sakrament święty jest zadatkiem Boskiej miłości, a naszej nieśmiertelności.
3) Nakoniec udoskonala on w nas * miłość * naszą ku Bogu i bliźnim; bo jakżebyśmy nie mieli kochać Jezusa, który z miłości cały nam się oddaje, i jakże nie mielibyśmy kochać wszystkich bliźnich naszych, którzy z nami przy jednym Stole pożywali i tą samą Wieczerzą niebiańską nakarmieni zostali!
Ksiądz Ojciec Grozes T.J ,,Żywoty Świętych Pańskich" str. 620-622