19-go Maja.
Ojciec św. Piotr Celestyn.
„Bądźcie doskonałymi, jako i Ojciec wasz
w Niebiesiech doskonałym jest."
Mat. 5 , 48.
Święty Piotr, który po wyniesieniu swojem do godności papieskiej przybrał imię Celestyna, urodził się roku 1215 w Królestwie Neapolitańskiem z ubogich, ale cnotliwych rodziców. Matka jego, widząc w nim zdolności, postarała się, ażeby syn jej mógł poświęcić się wiedzy, w których następnie porobił wielkie postępy. Więcej jednakowoż zdążał ku cnocie i doskonałości chrześcijańskiej. Słuchając wewnętrznego głosu Bożego, który nawoływał go do pokutniczego życia, osiadł w ciasnej jaskini, poświęcając się zupełnie modlitwie, pobożnym rozmyślaniom i wypełnianiu ostrych dzieł pokutniczych. Sława jego pobożnego życia szybko się rozeszła, chociaż nie życzył sobie wcale rozgłosu. Ludzie wszystkich stanów przybywali do niego, ażeby zasięgnąć z ust jego zbawiennych rad. Aby módz się stać użytecznym dla innych, dał się w końcu nakłonić do przyjęcia święceń kapłańskich i przybył w tymże celu do Rzymu. Po otrzymanem wyświęceniu, usunął się w samotne góry Morone. Lecz gdy i tutaj nie zaznał spokoju przed napływającym ludem , udał się wraz z dwoma uczniami w głębszą i "dzikszą pustynię, wypełniając jeszcze ostrzejszą pokutę i naśladując świętego Jana Chrzciciela. Modlitwy, post i umartwienie były jego codziennem zatrudnieniem . Jego ćwiczenia pokutne były nadzwyczaj ostre; nie jadał nigdy mięsa, pościł nieprzerwanie przez cały tydzień i tylko w niedzielę pozwolił sobie na zupełne pożywienie. Nosił surową szatę pokutną i spał na gołej ziemi, mając kamień za poduszkę. Przykład jego zachęcił wielu, którzy się jego kierownictwu poddali. Tak utworzyło się Zgromadzenie Pokutników, których później zjednoczył w klasztorze wedle pierwotnej reguły św. Benedykta, w którym modlitwą i umartwieniem służyli za przykład wszystkim chrześcijanom, a pracą rąk swoich użyźniali opustoszałą ziemię. Tem dał początek „Kongregacyi Celestynów". — Gdy kardynałowie Kościoła rzymskiego zgromadzili się w celu oboru nowego papieża, postanowili jednogłośnie obrać św. Piotra. Zasmucony tem do głębi, oznajmił wśród obfitych łez, że nie czuje się zdolnym i godnym do przyjęcia tak świętego urzędu, chcąc się nawet ratować ucieczką przed przyjęciem tejże godności. Lecz zatrzymano go, a nie mogąc się już dłużej opierać, dał się koronować i przyjął imię Celestyna V-go. Rządził Kościołem tylko przez krótki czas, a wyrzekłszy się w swej świętej pokorze papieskiej godności, usunął się znowu do ukochanej samotności, gdzie spędził w najostrzejszej pokucie ostatnie dni życia swego, aż do śmierci, która zabrała go po zasłużoną nagrodę do Chwały niebieskiej w roku 1296-ym.
Modlitwa.
O Boże, któryś św. Piotra Celestyna wyniósł do godności papieskiej i nauczył
go wybrać pokorę w miejsce zaszczytu, użycz i nam łaski, ażebyśmy za przykładem jego
wzgardzili wszystkiem co ziemskie i mogli szczęśliwie dojść do otrzymania swej wiecznej
nagrody, którąś przeznaczył dla pokornych; za pośrednictwem Jezusa Chrystusa Pana
naszego. Amen.
Rozmyślanie.
1) Każdy winien w swoim stanie dążyć do doskonałości. Jeżeli żyjesz w świecie, to zważaj również na przykazania Boże i kościelne; powstrzymuj się od każdego ciężkiego grzechu i bądź pilnym we wypełnianiu dobrych uczynków! A przez to zaskarbisz sobie wieczne zbawienie.
2) Kto chce być doskonałym i czuje się przez Boga powołanym do tego, ten musi nie tylko zważać na przykazania Boże, ale słuchać także rad ewangelicznych dobrowolnego ubóstwa, wiecznej czystości i ciągłego posłuszeństwa pod kierownictwem duchownego przełożonego. Przez to odrywamy się najwięcej od świata, a łączymy się tem ściślej z Bogiem.
3) Chociaż nie wszyscy mają to powołanie, ażeby na drodze prawdziwego wypełniania rad ewangelicznych dojść do doskonałości, to jednakowoż powinniśmy wszyscy starać się według możności naśladować ducha tych rad ewangelicznych; abyśmy mogli przez to osiągnąć doskonałość duchową i kiedyś posiadać szczęście oglądania oblicza Bożego na wieki.
Ksiądz Ojciec Grozes T.J ,,Żywoty Świętych Pańskich" str. 341-343