24 -go Kwietnia.
Św. Jerzy, męczennik.
„Ty ale, człowiecze Boży! walcz za Wiarę
i osiągnij żywot wieczny, do którego jesteś
powołanym". 1. Do Tymot. 6, 11— 12.
Święty Jerzy, który poniósł śmierć męczeńską około roku 303, należy do najznakomitszych męczenników Chrystusowych i był już w najdawniejszych czasach czczonym tak w zachodnich jak i we wschodnich krajach. Pochodził ze znakomitej rodziny w Kappadocyi. Po śmierci ojca udał się wraz z matką w podróż do Palestyny, skąd też matka jego pochodziła. Wyposażony wspaniałymi przymiotami tak ciała jak i duszy, wstąpił za cesarza Dyoklecyana do służby wojskowej, zyskując sobie wielką przychylność władcy wskutek swej rycerskości i obdarzonym został przez niego Wysokiem stanowiskiem. Lecz kiedy cesarz Dyoklecyan wypowiedział chrześcijaństwu walkę i zaczął wyznawców Chrystusa prześladować, złożył św. Jerzy swą godność, wytknąwszy mu przy pierwszej ku temu sposobności jego surowość względem chrześcijan. Cesarz rozgniewany tą prawdą, kazał św. Jerzego wrzucić do więzienia, a najwyszukańszemi mękami starał się nakłonić go do wyrzeczenia się Wiary. W nieludzki sposób biczowano go, przywiązano do koła i ciało jego rozrywano, ale Bóg ochronił sługę Swego we wszystkich tych męczarniach i dał mu nawet moc czynienia cudów, bo w oczach okrutnego cesarza wskrzesił pewnego umarłego; wejściem swojem do świątyni Apollona powalił wszystkich bożków, a cesarzową Aleksandrę nakłonił do przyjęcia Wiary chrześcijańskiej. Gdy święty Męczennik pomimo wszystkich mąk wytrwał stale przy swojem wyznaniu, został w końcu wyprowadzonym za miasto i ścięty mieczem.
Modlitwa.
Najmiłosierniejszy, wieczny Boże! udziel nam na prośby Twego męczennika św. Jerzego łaski, abyśmy z przykładu jego nauczyli się stałości we wyznawaniu Wiary naszej i cierpliwości w cierpieniach, a przezto dzielić się z nim kiedyś mogli koroną wiecznej szczęśliwości i chwały w niebie; za pośrednictwem Jezusa Chrystusa Pana naszego. Amen
Rozmyślanie.
1) Św. Jerzy, jako prawdziwy bojownik Chrystusowy wytrwał stale w swojem wyznaniu i niczem nie dął się odwieść od mego, chociaż cesarz Dyoklecyan tak obietnicami jak i pogróżkami i najokropniejszemi mękami chciał zachwiać stałość świętego Wyznawcy. Kochany chrześcijaninie! Z jakąże stałością stawiasz opór powabom i ponętom świata oraz pokusom grzechu? Gdybyś moc i stałość swoją we Wierze miał poświadczyć utraceniem dóbr doczesnych, czyż nie należałoby się obawiać, że prędzej Wiarę i cnotę, aniżeli twe doczesne dobra poświęcisz? A czy mógłbyś znieść najokropniejsze męki, nie mogąc znieść teraz nawet żartów, wzgardy i małego prześladowania dla Imienia Jezusowego?
2) Św. Jerzy był także odważnym i walecznym bojownikiem i zniósł ze silną i radosną odwagą najokropniejsze udręczenia, ażeby bronić sprawy Chrystusowej. Jakżeż inną jest cnota twoja, kochany chrześcijaninie! Jakże wnet ona osłabnie i złamie się pod wpływem małych cierpień i małoznaczących doświadczeń! A dla zbawienia duszy twojej, jakże mało chcesz znosić umartwień, natężeń i zaparcia siebie.
Św. Jerzy wytrwał stale we Wierze aż do końca życia swego. Tylko wytrwałość jest koroną cnoty! Pismo święte powiada wyraźnie: „Ten tylko, kto do końca wytrwa, będzie uwieńczonym.“ Nie zapatruj się na to, co dotychczas dobrego zrobiłeś, ale patrz na to, co masz jeszcze do zrobienia; spójrz na koronę wiecznej szczęśliwości, która jest dla ciebie przygotowaną jeżeli do końca stale walczyć będziesz; spójrz na Boga, świadka twej walki, twego zwycięstwa i twego wiecznego Nagrodziciela. Któryż Święty został uwieńczonym bez walki i cierpień? Tylko ci, którzy z Jezusem ciernia, zostana przez Niego nagrodzeni.
Ksiądz Ojciec Grozes T.J ,,Żywoty Świętych Pańskich" str. 273-274