18 -go Stycznia,
KATEDRY ŚWIĘTEGO PIOTRA
W RZYMIE.
Święto to ustanowione zostało około roku Pańskiego 1558.
(Treść nauki katolickiej o Papieżu).
Święto Katedry błogosławionego Piotra w Rzymie, postanowione jest na uczczenie tego dnia pamiętnego, w którym książę Apostołów, przebywszy na Biskupstwie Antyocheriskiem lat siedem, w roku Pańskim czterdziestym czwartym przybył do Rzymu, i w tem mieście na zawsze tytuł Biskupstwa swojego ustalił. Prócz tego w dzisiejszej uroczystości dołącza Kościół i pamiątkę owego wyznania Chrystusa Pana Bogiem, jakie uczynił Piotr święty, ze szczególnego natchnienia Ducha Świętego, a za co mu Zbawiciel wtedy odpowiedział: Ty jesteś OPOKA: a na tej opoce zbuduję kościół mój, a bramy piekielne nie zwyciężą go... i tobie dam klucze królestwa niebieskiego, a cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w Niebiesiech, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane i w Niebiesiech, przez, które to słowa Syn Boży postanowił Piotra, a w jego osobie wszystkich jego następców Biskupów Rzymskich, Opoką: to jest główną podstawą, całego chrześcijaństwa ,"i nauczył nas, że aby do społeczności wiernych należeć, trzeba być w jedności z tym jej węgielnym kamieniem, i wyznawać wiarę i naukę kościoła Rzymskiego, głoszoną przez następców Piotra.
Takie więc to ważne pamiątki w uroczystości dzisiejszej obchodząc, przypomnijmy sobie jaką jest nauka Kościoła świętego, co do władzy Papieża.
Oto wierzyć i wyznawać powinniśmy, że Kościół katolicki ma na ziemi najwyższego i powszechnego Pasterza, który nim rządzi jako Zastępca widzialny, jako Namiestnik Samego Jezusa Chrystusa. Jak wiara katolicka jest jedną, tak niezbędnem jest, żeby i najwyższy Sędzia i Stróż tej wiary był jeden, aby w niej nie zachodziło żadnej i nigdy różnicy. A także, jak w każdej rodzinie ojciec jest jej głową; jak każde wojsko ma jednego wodza, którego słucha, każdy okręt jednego sternika, który nim kieruje; każde państwo jednego czy to monarchę, czy prezydenta, który nim rządzi, a inaczej nie byłoby tam ani ładu ani spokoju: taki w Kościele, który Pismo Boże porównywa i do rodziny, i do wojska, i do okrętu, i do królestwa, potrzeba aby jeden był najwyższy Pasterz, najwyższy Rządca, żeby to społeczeństwo duchowne nie było pozbawione tego, co posiada każde mniejsze lub większe społeczeństwo ludzkie.
Ztąd tedy, jak każda parafia posiada proboszcza, każda Dyecezya Biskupa, te znowu, razem wzięte w jakim kraju, Arcybiskupa czyli Metropolitę, a nakoniec kilka Metropolii Patryarchę: tak niezbędnem było, aby cały świat katolicki był rządzony przez władzę już nietylko nad jedną Parafią, nietylko nad jedną Dyecezyą, nietylko nad jednym krajem, lub nad jaką częścią świata, lecz nad całym światem, jak długi i szeroki, rozciągającą się, a której podlegają już nietylko wszyscy wierni, lecz i wszyscy Biskupi, Arcybiskupi i Patriarchowie. Owoż taką władzą jest właśnie Biskup Rzymski czyli Papież. Dając bowiem tę władzę Piotrowi świętemu, Pan Jezus powiedział mu: Paś baranki moje, paś owce moje;
co znaczyło iż mu daje władzę, nietylko nad wszystkimi wiernymi świata całego, lecz także nad wszystkimi kapłanami i Biskupami. Że zaś Pan Jezus stanowiąc Kościół na ziemi, nie postanowił go na trwanie tyle tylko czasu, ile żył Piotr święty, lecz na zawsze, więc tę najwyższą w Kościele władzę, nadał w jego osobie wszystkim jego następcom, aż do końca świata. Ztąd: jak każdy Proboszcz w jakiej Parafii, następujący prawnie po drugim, ma tęż samę władzę nad swoimi parafianami, jaką miał jego poprzednik; jak każdy Biskup w jakiej Dyecezyi, obejmujący po śmierci drugiego to Biskupstwo, taką ma władzę nad wszystkimi dyecezyanatni tego Biskupstwa, jaką miał ten, po którym on nastąpił:
tak podobnież pierwszy Biskup Rzymski po świętym Piotrze, dostał takąż władzę nad całym powszechnym Kościołem, jaką miał poprzednik jego Piotr święty daną sobie od samego Chrystusa Pana, i tak następnie każdy z Biskupów Rzymskich, aż do dziś na stolicy tej zasiadającego Ojca świętego. Gdy bowiem Pan Jezus powiedział do Piotra: Tobie dają klucze Królestwa niebieskiego, i te znowu słowa: paś owce moje, paś baranki moje, dawał nie jemu tylko samemu tę najwyższą władzę, lecz wszystkim jego następcom: tak naprzykład, jak kiedy powiedział Adamowi: ty jesteś proch i w proch się obrócisz, objął w tem nie samę jego osobę, lecz i wszystkie niego wyszłe pokolenia ludzkie: albo li też, kiedy zapowiedział Abrahamowi posiadanie krainy Chananejskiej, mówiąc: dam ci tę ziemię w posiadanie, miało to się rozumieć: dam to twojemu pokoleniu, co też i nastąpiło.
Lecz Piotr święty, a w jego osobie i wszyscy jego następcy, otrzymując klucze królestwa niebieskiego,
i władzę rządzenia całą bez wyjątku trzodą Chrystusową, otrzymali oraz i władzę nauczania wszystkich wiernych: gdyż bez tego nie mogliby, posiadając nawet klucze do nieba. tam ich wprowadzić. Z tego więc znowu wynikło, że tak jak Pan Jezus dał im najwyższą władzę rządzenia, tak podobnież obdarzył
ich najwyższym przywilejem, nauczania; a że ten przywilej nie byłby najwyższym, gdyby podpaść mógł jakowemu zbłądzeniu, gdy Papież w tem co z takowego przywileju ogłasza, nie był nieomylny —więc też tym swoim Zastępcom na ziemi, tym najwyższym Stróżom prawdy, dał i przywilej nieomylności w rzeczach tyczących się religii. Co znowu Zbawiciel wtedy i w tych słowach uczynił, kiedy powiedział Piotrowi: Alem ja prosił za tobą, aby nie ustała wiara twoja; a ty raz nawróciwszy się, potwierdzaj braci twoich.
Każdy przeto Biskup Rzymski, jako następca Piotra świętego, to jest Papież, nietylko posiada najwyższą władzę duchowną nad sumieniami katolików, lecz oraz on jeden jest obdarzony tym wielkim przywilejem, że gdy orzeka cośkolwiek tyczącego się wiary i moralności, a orzeka to jak się wyrażają teologowie et Cathedra: to jest z pełności swojej władzy, wtedy jest, jak teologowie się wyrażają: nieomylnym.
Wszakże wiedzieć potrzeba, że nie każde odezwanie się Papieża o rzeczach nawet tyczących się religii, nosi na sobie ten przywilej nieomylności. Aby tak było trzeba najprzód: aby to tyczyło się wiary lub moralności; powtóre, aby Papież oświadczał, iż wyrzeka o tem z pełności swojej władzy; i po trzecie, że chce aby Kościół powszechny miał to za nieomylne. Wszelkie inne najwyższej Głowy Kościoła postanowienia/orzeczenia, nauczania i t. p., powinniśmy z najwyższą czcią przyjmować, spełniać je jak najwierniej, stosować się do nich we wszystkiem, lecz za nieomylne i niecofnięte poczytywać je nie można, gdyż za takowe i ciż Papieże, którzy je wydają, ich nie poczytują, i albo sami, albo ich następcy, wedle potrzeby, zmieniać je mogą.
Otóż są ważne p rawdy nauki katoliekiej, a na których opiera się jej jedność i trwałość niezachwiana, a które, szczególnie przy dzisiejszej uroczystości, przypomnieć sobie powinniśmy. Obchodząc zaś to święto, łączmy się w duchu z całym Kościołem, gdyż je dziś obchodzą wszędzie i wszyscy wierni, jako
wspólną dla wszystkich pamiątkę obsadzenia na zawsze na Biskupstwie Rzymskiem najwyższej władzy duchownej. Tak więc jak dla każdego parafianina, ważną jest pamiątka założenia kościoła i Parafii, w której mieszka, dla każdego dyecezyana święcenia dnia, w którym katedra Biskupia jego Dyecezyi powstała, tak dla każdego wiernego szczególną jest uroczystością pamiątkowy dzień zajęcia
Katedry Rzymskiej przez świętego Piotra— tem bardziej że z parafii do parafii przenieść się można, i wtedy inny dzień pod tym względem będzie dla nas ważnym; toż samo gdy kto z jednej do drugiej przenosi się Dyecezyi; lecz uroczystość Katedry świętego Piotra w Rzymie, zawsze być musi dla nas wielkiem świętem, bo prawowierny katolik, gdziekolwiek się znajduje, wszędzie do Rzymskiego Kościoła należy.
Lecz tu, z powodu opłakanych dla chrześcijaństwa czasów, w których żyjemy, można zrobić zapytanie: coby się stało z władzą Papieża, którą posiada każdy Biskup Rzymski, gdyby Papieże w Rzymie przebywać nie mogli? Na to już dawno, bo w wieku jeszcze czwartym odpowiedział wielki Doktor Kościoła, święty Ambroży temi kilku słowami: „Gdzie Papież, tam Rzym”. Ubi Papa, ibi Roma. To znaczy, że gdyby Papież, to jest Biskup Rzymski, w Rzymie dla jakichkolwiek powodów przebywać nie mógł, i to czy krótko, czy chociażby najdłużej, Papieżem czyli Głową Kościoła byłby zawsze, gdyż następcą Piotra będzie zawsze ten , kto prawnie posiada tytuł Biskupa Rzymskiego, chociażby w Rzymie nigdy nie mógł się znajdować. Pan Bóg bowiem i taką trudność przewidując (która się już nieraz zdarzała), przywiązał władzę najwyższego Pasterstwa nie do miejsca pobytu Biskupa Rzymskiego, lecz do jegodności i tytułu, jako Następcy świętego Piotra
Uroczystość dzisiejsza, w początkach chrześcijaństwa obchodzoną była wraz z uroczystością objęcia Katedry świętego P otra w Antyochii, przypadającą 22-go lutego. Później w niektórych krajach katolickich obchodzono to święto osobno, aż na koniec w roku 1558 Papież Paweł IV ustanowił ją dla Kościoła powszechnego, i dzień 18 Stycznia na to wyznaczył.
W kościele świętego Piotra w Rzymie, dotąd z wielką czcią przechowują Katedrę, to jest siedzenie w kształcie wielkiego prostego, drewnianego stołka, na którym święty Piotr, pontyfikalnie celebrując, siadywał. I teraz, gdy Papież uroczyste odbywa nabożeństwo, na tem siedzeniu znajduje się, gdy mu Kardynał Dyakon, w czasie Mszy świętej, przynosi do spożycia przenajświętsze Ciało i Krew Pańską.
Na tę intencyą Zdrowaś Marya.
Żywoty świętych Pańskich Cz. I o. Prokopa kapucyna, str. 39-41
POŻYTEK DUCHOWNY.
Przy dzisiejszej uroczystości, wierni powinni szczególnie, modlić się za Papieża, jako Biskupa Rzymskiego, a przez to najwyższego Pasterza kościoła katolickiego. Gdy zaś z kolei czasów (1872 r.) przyszliśmy do takich, w których ta stolica Piotrowa, na najcięższe jakie kiedy przebywała od wyzwolenia Kościoła z pod jarzma pogańskiego, wystawiona jest ciosy, z tem większą gorącością wzywaj miłosierdzia Bożego, wołając: Panie, zachowaj nas, giniemy. Im więcej gorących wołań tak ich wzniesie się do tronu Bożego, tem prędzej Pan Jezus nakaże uciszyć się nawałnicom, łodzią Piotrową miotającym, a które bądź co bądź nigdy jej nie zatopią.
MODLITWA (Kościelna).
Boże! któryś błogosławionemu Piotrowi Apostołowi Twojemu, oddając mu klucze królestwa niebieskiego, związywania i rozwiązywania najyższą kapłańską władzę udzielił, spraw, prosimy, abyśmy wsparci jego pośrednictwem, z więzów grzechów naszych rozwiązani zostali. Który żyjesz i.t.d.
Na tę intencyą Zdrowaś Marya.