21-go Listopada.
Uroczystość Ofiarowania Najśw. Panny Maryi.
„Nikt nie może dwom panom służyć. Bo
albo jednego będzie nienawidził, a drugiego
będzie miłował. Nie możecie Bogu służyć
i mamonie.“ Mat. 6, 24.
Kościół katolicki obchodzi dzisiaj uroczystą pamiątkę Ofiarowania Najśw. Panny Maryi w świątyni Jerozolimskiej. Albowiem był w onych czasach zwyczaj, że rodzice ofiarowywali swe dzieci bądź na całe życie, bądź też na jakiś czas Bogu na służbę; takie dzieci pozostawały w świątyni i wychowywały się w pobożności dla służby Bożej. Wiadomo, że Anna, żona Elkanasza, uczyniła Bogu ślub, że poświęci dziecię swe, jeżeli ją Bóg niem obdarzy, służbie Jego. Tak też, kiedy się jej urodził Samuel, ofiarowała go Bogu przez ręce kapłana Heli. Podobnie została też ofiarowana Bogu i Najśw. Panna Marya jako 3-letnie dziecię przez Swych rodziców, św. Joachima i św. Annę. A była to ofiara Bogu bardzo miłą. Albowiem św. Marya. była już jak o dziecię pełna łask i wyposażona licznymi darami Ducha św., będąc wybraną na godność Matki naszego Zbawiciela. Któżby zdołał opisać słowami, z jaką radością i z jakiem uczuciem błogiem poświęcała się sam a Najśw. Panna Marya jak o dziecię Panu Bogu na służbę ustawiczną! Jak świętem i doskonałem było tam jej życie! Najśw. Panna Marya była pokornego serca; mówiła mało i była bardzo skromną i lubiła pracę; czytała chętnie i uważnie święte księgi i modliła się często a gorliwie, była posłuszną i pełną szacunku względem przełożonych swych, a miłościwą i łagodną względem niższych; miłowała ubóstwo i obcowała chętnie z ubogimi, a unikała pilnie próżności, brzydziła się zawiścią, a życzyła i pragnęła dla wszystkich tylko dobrego. — Jakiż to obraz doskonałości! Od tego świętego dziecięcia możemy się nauczyć, czego unikać, a co naśladować i czynić trzeba!
Modlitwa.
Boże, któryś Najśw. Pannę Maryę, żywy Przybytek Ducha św. w dniu dzisiajszym
w świątyni Jerozolimskiej na służbę Swoją zaofiarowaną mieć chciałeś, spraw, pokornie
Cię prosimy, abyśmy za jej wstawieniem godni się stali być Ci zaofiarowanymi w
świątyni wiecznej chwały Twojej. Przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego. Amen
Rozmyślanie.
Rozmyślanie.
1) Rodzice oddają św. Maryę już w najwcześniejszej młodości Bogu w ofierze i z radosnem dziękczynieniem oddają Panu to, co u niego modlitwą wyprosili. O, gdyby wszyscy rodzice zechcieli
Bogu poświęcić dziatki swoje! I św. Marya sama ofiarowuje się w młodocianym wieku Bogu na chwałę i ślubuje Mu miłość, posłuszeństwo i wierność. O jakże szczęśliwym jest ten, który od młodości życie swe Bogu ofiaruje!
2) Najświętsza Dziewica poświęciła się zupełnie Panu Bogu i wszystko, co posiadała, zdołała i czem była, ofiarowała na chwałę Bożą. Idźmy i my za przykładem Najśw. Dziewicy. O Panie, za późno zacząłem Cię miłować; ale teraz chcę się zupełnie poświęcić świętej służbie Twojej; ciało moje i duszę i wszystko co mam i czem jestem poświęcam Tobie!
3) Najświętsza Panna Marya poświęciła się na zawsze Bogu i ślubu swego dotrzymywała przez całe życie wiernie. I my jesteśmy w Chrzcie świętym poświęceni i ofiarowani Bogu na całe życie; staliśmy się na Chrzcie świętym świątynią i przybytkiem Boga i Ducha świętego. A czy spełniamy ten ślub wiernie? — O Najświętsza Dziewico, przedstaw nas Synowi Swemu, ażebyśmy byli wierni Jemu po wszystkie dni żywota naszego i nigdy od Niego nie odstępowali!
Ksiądz Ojciec Grozes T.J ,,Żywoty Świętych Pańskich" str. 869-871